Problematyka obozowa doczekała się już bogatej literatury, jednak temat przeprowadzania walk bokserskich w obozach koncentracyjnych nie został kompleksowo opracowany.

Wspomnienia byłej więźniarki Auschwitz, Heleny Dunicz Niwińskiej, która pod kierownictwem sławnej Almy Rosé grała w orkiestrze kobiecej w Birkenau.Helena Dunicz Niwińska urodziła się w 1915 r. w Wiedniu. Jej miastem rodzinnym był Lwów, gdzie do 1943 r. mieszkała z rodzicami i braćmi. W wieku 10 lat rozpoczęła naukę gry na skrzypcach w konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego. W latach 1934-1939 studiowała pedagogikę, cały czas kontynuując edukację muzyczną. Aresztowana w styczniu 1943 r., poprzez więzienie na Łąckim we Lwowie, wraz z matką w październiku 1943 r. została przywieziona do Auschwitz. W Birkenau — jako skrzypaczka — była członkinią orkiestry kobiecej do stycznia 1945 r. Ewakuowana do obozów Ravensbrück i Neustadt-Glewe, została wyzwolona w maju 1945 r. Ze swoją przyjaciółką z obozu, Wisią Zatorską, wróciła do Krakowa, który stał się jej drugim domem. Do 1975 r. pracowała w Polskim Wydawnictwie Muzycznym, gdzie była zastępczynią kierownika redakcji wydawnictw dla szkolnictwa muzycznego. Jej książka "Drogi mojego życia. Wspomnienia skrzypaczki z Birkenau" jest barwnym i jednocześnie tragicznym opisem losów jej rodziny (wojnę przeżył tylko brat Bolesław), a szczególnie miesięcy spędzonych w Lagerkapelle w Birkenau. Helena Dunicz Niwińska całe swe życie poświęciła muzyce. I to muzyka pozwoliła jej przetrwać w Auschwitz.Jej książka "Drogi mojego życia. Wspomnienia skrzypaczki z Birkenau" jest barwnym i jednocześnie tragicznym opisem losów jej rodziny (wojnę przeżył tylko brat Bolesław), a szczególnie miesięcy spędzonych w Lagerkapelle w Birkenau. Helena Dunicz Niwińska całe swe życie poświęciła muzyce. I to muzyka pozwoliła jej przetrwać Auschwitz...

Z obozowych doświadczeń powstały wspomnienia "Pięć lat kacetu". Grzesiuk niezwykle szczerze, barwnie i z nieodłączną dozą humoru opowiada, jak dzięki wielkiemu życiowemu sprytowi i twardemu charakterowi udało mu się wygrać z nazistowską machiną wyniszczania i niewolniczej pracy. Osłania swoją filozofię przetrwania obozowego piekła i zachowania godności w czasach, w których było to prawie niemożliwe. Edycja bogato ilustrowana.

Z obozowych doświadczeń powstały wspomnienia "Pięć lat kacetu". Grzesiuk niezwykle szczerze, barwnie i z nieodłączną dozą humoru opowiada, jak dzięki wielkiemu życiowemu sprytowi i twardemu charakterowi udało mu się wygrać z nazistowską machiną wyniszczania i niewolniczej pracy. Osłania swoją filozofię przetrwania obozowego piekła i zachowania godności w czasach, w których było to prawie niemożliwe. Edycja bogato ilustrowana.

Wspomnienia z obozów koncentracyjnych Dachau, Mauthausen i Gusen.
Stanisław Grzesiuk z właściwym sobie humorem, szczerością i bezpośredniością portretuje nazistowską machinę pracy i śmierci. I próbuje opowiedzieć o cenie człowieczeństwa w miejscu, które z niego odzierało.W maju 1958 roku książka trafiła do księgarń i natychmiast zniknęła z półek. W bibliotekach czekało się w kolejce nawet rok. Czytelnicy pisali do autora z prośbą o interwencję. O książce dyskutowali szeroko byli więźniowie, a Grzesiukowi wytoczono proces o zniesławienie, który zakończył się ugodą.
Po latach tekst porównano z rękopisem i przywrócono wszystkie fragmenty usunięte przez cenzurę i wydawcę przy pierwszej publikacji.
Wydanie zawiera fragmenty najważniejszych recenzji oraz wypowiedzi samego autora o książce.